στου ποταμού το γύρισμα θα γείρω αργά..σαν Άνοιξη που άργησε να'ρθει

Τρίτη 13 Σεπτεμβρίου 2011

Διευκρινίζοντας, ίσως..


{Φύσαει ένα δροσερό αεράκι απόψε...
You're coming back for me.}


Ώρες, ώρες πνίγομαι..


όχι, όχι, δεν είναι μια θηλιά που με τυλίγει.
Είναι απλώς σαν να εξαντλείται το οξυγόνο γύρω μου
κι εγώ ανήμπορη ν'ανοίξω το παράθυρο
πνίγομαι.


Φοβάμαι βλέπεις.. {νιώθω τόσο μικρή όταν το λέω}


Ας μείνουμε για λίγο σιωπηλοί..
μ'αρέσει όταν σωπαίνουμε και με κοιτάς στα μάτια
σαν να ψάχνεις κάτι
κάτι που σου λείπει.


Αν το βρεις, θέλω να μου το πεις!
Θα φροντίσω να κλάψω τοσο δυνατά
ώστε να κυλήσει με τα δάκρυά μου
και μετά θα σ'το προσφέρω ευγενικα..


Δεν ξέρω αν ακους τον κρότο
στην σιωπή μας..
Δεν με τρομάζει, θυμίζει τον κτύπο των καρδιών μας.
Τικ τακ τικ τακ τικ τακ,
όμως όχι ακριβώς έτσι.
Κι εσύ με κοιτάς βαθιά στα μάτια


επιμένων.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου