Ίσως κάπου εκεί έξω να βρίσκεται, εκείνο το πρόσωπό σου που είδα για λίγο, πριν να κρυφτεί ξανά στο κελί του. Ήτανε όμορφο ξέρεις… ρυτιδωμένο από την χρόνια φυλάκισή του, αλλά ζωντανό. Γιατί το έκρυψες πάλι;
Το πεθυμώ, δεν σου το κρύβω. Πεθυμώ όλα τα δικά σου, αλλά κυρίως αυτό. Με μάγεψε, με αιφνιδίασε. Κι έμεινε για τόσο λίγο που φάνταζε για αιώνες. Γιατί το έκρυψες πάλι;
Ναι, ναι… όλοι έχουμε ένα τέτοιο πρόσωπο, το δικό μας πραγματικά. Όμως το δικό σου ήταν θαμμένο κάπου βαθειά στην γη, μαζί με τις ανάγκες και τις επιθυμίες σου, μαζί με την κάθε σου ελπίδα. Μπορεί κάπου εκεί γύρω να έθαψες και τα όνειρά μου, που σαν αφελές παιδάκι σου τα παρέδωσα. Πόσο χαζή ήμουν…
Μπορώ ακόμα να φανταστώ το κελί του…σκονισμένο και παλιό, υπό κατάρρευση. Σαν κι εκείνο άλλωστε… ίσως στον τοίχο πίσω από το κρεββάτι του να σβήνει τις μέρες μέχρι την αποφυλάκισή του. Μετράει, βλέπεις, μέχρι το άπειρο, γιατί μπορεί να μην απελευθερωθεί ποτέ ξανά. Μια και καλή του. Γιατί το έκρυψες πάλι;
Φοβάσαι ε; Κρίμα γιατί δεν ξέρεις τι χάνεις. Όχι, όχι από μένα. Από αυτό το παράλογο πράμα που κάποιοι σκέφτηκαν να ονομάσουν Ζωή, δεν ξέρω πώς, του πάει πάντως!
Ίσως και να κερδίζει κάτι εκεί μέσα το πρόσωπό σου το άλλο, δεν μπορώ να ξέρω. Η σιωπή μπορεί να το βοηθά να ζει μέσα απ’ το κελί του. Μα να σου πω την αλήθεια δεν πιστεύω πολύ σ’ αυτά.
Το έκρυψες, αυτό μονάχα ξέρω. Το έθαψες, το έκανες να σιωπήσει και να σταματήσει να φωνάζει μες στα αυτιά σου ότι μπορεί τελικά να υπάρχουν πάθη και λάθη πέρα από τα συνήθη, ότι ίσως να μην ζεις μέσα απ’ το κελί σου όπως δεν ζει κι αυτό {όχι για τίποτε άλλο, μόνο επειδή σε φοβίζει και το κλειδώνεις}, διότι είναι ζωντανό μπροστά σου να σου φωνάζει όσα έχασες κι όσα ακόμα έχεις να χάσεις όταν έχεις τα μάτια σου κλειστά, τα αυτιά σου βουλωμένα και το στόμα σου προγραμματισμένο για να λέει τα ίδια πράγματα ξανά και ξανά και ξανά. Και το πιο σημαντικό; Όταν έχεις την καρδιά σου εκεί στην άκρη, χωρίς εφόδια για να ζήσει, για να μην μπορείς πια να νιώσεις διότι έτσι έμαθες. Γιατί το έκρυψες πάλι;
Απαθής, νερόβραστος, άψυχος, κενός. Όχι λοιπόν, δεν είσαι όλα αυτά. Άνοιξε τα μάτια σου και κοίταξε βαθιά τον εαυτό σου. Πονάς κάπου εκεί μέσα, το ξέρω. Το ένιωσα. Αναστέναξε βαθιά και βούτα.
Μ π ο ρ ε ί ς .
Εγώ… έφυγα
